Berichten

Van oefentherapeut naar oefencoach

/in , /door

OP BASIS VAN OEFENTHERAPIE CESAR OF MENSENDIECK

Toen ik in 1993 afstudeerde als oefentherapeut Cesar was mijn manier van werken heel anders dan nu. Dat komt natuurlijk door de tientallen cursussen en bijscholingen die ik heb gevolgd, maar ook door een andere kijk op ons vak.

Tot zo’n 10 jaar geleden waren we nog echte therapeuten. Mensen die bij mij in de praktijk kwamen kregen adviezen en training in hoe te bewegen en hoe oefeningen te doen. Menigmaal zei ik tegen de patiënt : ‘dat moet u maar niet meer doen’, of ‘dat is niet zo verstandig’. De verantwoordelijkheid voor de patiënt namen we voor een groot deel op onszelf en door te zeggen wat iemand wel of niet moest doen behaalden we ons resultaat.

De trend van de afgelopen jaren is duidelijk anders. De patiënt is cliënt geworden en van therapeut zijn we coach geworden. Natuurlijk geef ik mensen nog steeds oefeningen mee, maar of ze worden gedaan is niet mijn verantwoordelijkheid. Natuurlijk geef ik een advies als ernaar wordt gevraagd, maar niet dwingend. Meer in de zin van,’als ik u was dan…’ of ‘wat denkt u zelf, wat zou u een ander adviseren in deze situatie’.  Mensen met lichamelijke klachten komen bij mij omdat ze zelf van hun klachten af willen. Of omdat ze willen leren hoe ermee om te gaan. Ik kan iemand dan aan het denken zetten en mogelijkheden aanbieden, maar wat iemand besluit te doen is geheel aan hem- of haarzelf. Op deze manier zijn mensen veel meer gemotiveerd om iets te doen aan hun probleem of klachten, omdat de oplossing in hun zelf ligt. Ik coach ze daar alleen maar naartoe.

De kennis van het menselijke lichaam, van aandoeningen en processen in het lichaam is natuurlijk nog steeds de basis van oefentherapie. Kennis van gedragsverandering en de werking van motorische leerprocessen is ook een noodzaak om een goede therapeut te kunnen zijn. De manier waarop we met die kennis omgaan en het overbrengen, dat is veranderd.

Van therapeut naar coach…een mooi proces.

Had ik dit maar eerder gedaan…

/1 Reactie/in /door

“Had ik dit maar eerder gedaan….”.Dat is een zin die ik vaak hoor in mijn praktijk.”Had mijn huisarts me maar eerder door gestuurd.” Of ” Had ik maar eerder geweten dat dit er was. ”

Al 17 jaar heb ik mijn praktijk nu in Coevorden, al ruim 1850 mensen naar grote tevredenheid behandeld, al diverse malen in de Huis-aan-Huis-krant gestaan, diverse advertenties gezet en nog weet men niet wat oefentherapie Cesar is en hoe het is te vinden. Het is net als een merk auto. Als je er nog nooit van gehoord hebt weet je zeker dat je er nooit één hebt gezien, maar als je dan zo’n auto koopt zie je hem ineens overal. En zo is dat ook met oefentherapie. Want ineens hebben die mensen kennissen of familie die ook zijn geweest.

In eerste instantie komen ze bij me en zijn ze ervan overtuigd dat houdingstherapie geen toegevoegde waarde heeft. “Ik heb al zolang last en al zoveel therapieën gedaan”. En : “het ligt niet aan mijn houding hoor”.

Maar oefentherapie Cesar of Mensendieck is meer dan houdingstherapie.  Het is bewust worden van wat je doet met je lichaam. Bewust worden van de zwakke schakel in de ketens van spieren die samenwerken. Bewust worden van hoe het ook anders kan. En daarna gedrag veranderen en intrainen. Mensen zijn soms verbaasd dat ze elke keer weer 1 op 1 begeleid worden, een half uur lang. En men vindt het prettig dat er herhalingsafspraken zijn om te controleren of het gedrag ook echt gewoonte is geworden.

Pijn zal niet altijd verdwijnen. Dat kan ook niet altijd. Vooral bij chronische pijnklachten om welke reden dan ook is pijn niet de graadmeter. Maar kwaliteit van leven, lekkerder in je vel zitten, weten wat je moet doen als het even niet gaat. Dat zijn de dingen waar mensen met chronische pijn iets mee kunnen. En dat is het doel bij oefentherapie.

“Had ik dit maar eerder gedaan…”. Ik zal het vast nog regelmatig horen.