Het heeft toch geholpen…
Een man van 68 kwam in mijn praktijk op verwijzing van de orthopedisch chirurg. Na een ongelukkige val 3 jaar geleden was hij 2 keer aan de heup geopereerd. En na revalidatietraining en andere therapieën bleef hij toch problemen houden met het lang lopen en lang staan. Bij ons eerste gesprek zei hij heel duidelijk dat hij alleen maar bij mij zat omdat de specialist dat wilde. Hij gaf aan dat hij alles wel wilde proberen, maar dan vooral om aan te tonen dat de orthopeed het mis had met deze doorverwijzing.
Uit onderzoek bleek dat de spierkracht over het algemeen wel goed was in het lichaam. Meneer had inderdaad goed getraind bij de andere therapieën. Wat mij opviel was dat de coördinatie en samenwerking van de spieren niet optimaal was, met daarbij een grote stijfheid in de gehele wervelkolom. Als de rug stijf is zal het lichaam op andere fronten meer belast worden, en dat was bij meneer het geval bij de heupen.
Na enkele rekoefeningen voor de heupspieren begonnen we met het soepeler maken van de hele rug. Daarnaast trainden we de zithouding, de staande houding, het lopen en het bukken. Niet alleen met adviezen, maar vooral met doen, laten voelen en laten ervaren. Meneer hield belofte, hij oefende trouw elke dag en paste alles zo goed mogelijk toe. Heel langzaamaan werd het beter. We oefenden het staan steeds langer en hij kreeg de opdracht tot het maken van wandelingen. Eerst 20 minuten, maar dat werden er al gauw 45.
De laatste keer dat ik hem zag gaf hij aan dat hij het mis had gehad. De orthopeed had gelijk met het doorsturen naar oefentherapie. Hij kon weer langer staan en weer heerlijke wandelingen maken. Maar toch had hij nog wat te mopperen: “Waarom heeft die man me niet veel eerder doorgestuurd!”